با روشن شدن جرقه های اولیه انقلاب و فشار نیرو های مخالف رژیم و هماهنگی قیام های مردمی به رهبری امام خمینی (ره) و پایه های اقتدار رژیم 2500 ساله شاهنشاهی سست شد و سرانجام در روز 26 دی 1357 شاه فرار را بر قرار ترجیح داد و ایران را به سمت کشور مصر ترک كرد و بلافاصله بعد از پخش خبر فرار شاه فریاد شادمانی مردم ایران به هوا رفت، چراغ اتومبیل ها روشن شد، برف پاکن ها به رقص درآمد، بوق ها به راه افتاد و غلغله و هیاهوی مردم شهرهای ایران را برداشت.
به گزارش موج رسا, با روشن شدن جرقه های اولیه انقلاب و فشار نیرو های مخالف رژیم و هماهنگی قیام های مردمی به رهبری امام خمینی (ره) و کشتار 17 شهریور و برگزاری مراسم چهلم شهدا در تهران، تبریز، اصفهان ،مشهد و ...، و اعتصاب کارگران شرکت ملی نفت کنترل امنیت کشور از دست نیروهای رژیم و حتی حکومت نظامی خارج شد و پایه های اقتدار رژیم 2500 ساله شاهنشاهی سست شده و منجر به فرار شاه گردید.
ساعت دو بعد از ظهر 26دی ماه بود که خبر فرار شاه از رادیو پخش شد، فریاد شادمانی مردم ایران به هوا رفت، چراغ اتومبیل ها روشن شد، برف پاکن ها به رقص درآمدند، بوق ها به راه افتاد و غلغله و هیاهوی مردم شهرهای ایران را برداشت.
برخی مردم عکس شاه را در اسکناس درشت پانصد تومانی و هزار تومانی سوراخ کرده بودند و بر دست گرفته بودند و جمعی نیز عکس های حضرت امام خمینی (ره) را بین سرنشینان اتومبیل ها پخش می کردند.
شاه در لحظه ی فرار در مصاحبه کوتاهی به خبرنگاران در فرودگاه مهرآباد گفت، "مدتی است احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم".
محمدرضا برخلاف پدر خود، رضا شاه که پس از 16 سال حاکمیت مستبدانه تحت حمایت انگلیس از کشور خارج شد، بدون استعفا راهی سرزمین اربابان خود شد. از سوی دیگر شاه پس از فرار از کشور، یک سال و نیم در کشورهای مختلف جهان با خواری و ذلت آوارگی را تجربه کرد و در غربت مرد.
فرح دیبا همسر شاه که در آخرین روزهای حضور شاه در ایران در کنار او و همسفر او در خروج از کشور بوده است، ماجرا را اینچنین نقل می کند، "عزیمت اشک آلوده محمد رضا و من در 26 دی ماه 1357 انجام شد، دخالت امریکا در امور داخلی ایران به اندازه ای رسیده بود که دیگر حتی ما را هم در جریان امور قرار نمی دادند، مثلا ژنرال رابرت هایزر مدتها بود به ایران آمده و فعالیت می کرد در حالی که ما اصلا اطلاع نداشتیم، وقتی محمدرضا فهمید ژنرال هایزر در تهران است بیشتر مشکوک شد و به من گفت، به محض اخذ رای اعتماد توسط بختیار کشور را ترک خواهیم کرد. ما در روزی که بختیار به مجلس رفته بود در فرودگاه بودیم و جریان مجلس را از طریق تلفن بی سیم گوش می کردیم."
فرح در بخش دیگری از خاطراتش می نویسد، "محمد رضا بیم آن را داشت كه ما به سرنوشت ژنرال داوود خان رئیس دولت افغانستان كه به اتفاق تمام اعضای خانواده اش اعدام شد، دچار شویم. خوشبختانه محمد رضا با پیش بینی درست از ماه ها قبل همه اعضای خانواده دیبا و پهلوی را به خارج فرستاده بود فرزندانم در امریكا بودند بیشتر اعضای خانواده محمد رضا هم به جز والاحضرت شمس و شوهرش در امریكا بودند و جایشان امن بود. اما من و محمد رضا ماهها بود از وحشت این كه به دست انقلابیون بیفتیم خواب راحت نداشتیم".
فرح دیبا در ادامه خاطرات خود اینچنین آورده است،"محمد رضا از آن كه مجبور به ترك وطن شده بود به شدت متاثر و ناراحت بود ساعت از یک بعد از ظهر گذشته بود كه ما در میان بدرقه دكتر شاهپور بختیار (نخست وزیر)، دكتر جواد سعید (رئیس مجلس شورای ملی)، دكتر علی قلی اردلان (وزیر دربار) و فرماندهان عالی رتبه ارتش و گروهی از رجال و شخصیت های مملكتی فرودگاه مهر آباد تهران را ترک گفتیم. " و این چنین شد که ساعت حدود چهار بعد از ظهر روزنامه های اطلاعات و کیهان با تیتر "شاه رفت" منتشر شدند، تیتر روزنامه ها از همیشه درشت تر بود و مردم روزنامه ها را بر سر، دست گرفته بودند و به یکدیگر نشان می دادند. برخی بین کلمه "شاه" و "رفت" ابرو باز کرده، با دست کلمه "در" را اضافه کرده بودند. در نتیجه تیتر روزنامه ها به صورت " شاه در رفت" خوانده می شد.
پس از فرار شاه، امام خمینی(ره) در پیامی به ملت ایران اعلام کردند، "فرار محمد رضا پهلوی را که طلیعه پیروزی ملت و سرلوحه سعادت و دست یافتن به آزادی و استقلال است به شما ملت فداکار تبریک عرض می کنم و اینجانب از همه طبقات، خصوصاً حضرات علمای اعلام، در این موقع حساس تشکر می کنم و سلامت و سعادت همگان را از خداوند متعال خواستارم و وحدت کلمه را همیشه خصوصا تا برانداختن رژیم شاهنشاهی و استقرار حکومت جمهوری اسلامی امیدوارم". پس از فرار شاه، روند تحولات منجر به سرنگونی رژیم پهلوی و پیروزی انقلاب سرعت بیشتری گرفت. امام خمینی(ره) پس از سال ها دوری از وطن به کشور بازگشتند و مبارزات آزادی خواهانه ملت ایران را همچون گذشته رهبری کردند تا سرانجام انقلاب به پیروزی رسید.
بدون ترديد مردم ايران و رهبري انقلاب سراسر گسترش يابنده اسلامي، امام خميني، نقش تعيين کننده و بيبديلي هم در فرار شاه از ايران (در 26 دي 1357) و هم جلوگيري از بازگشت دوباره او به کشور ايفا کردند.
هنگامي که شاه از ايران خارج شد، شواهد و دلايل فراواني وجود داشت که نشان ميداد، انقلاب اسلامي ايران در آيندهای نهچندان طولاني پيروز شده و حاميان داخلی و بهويژه خارجي شاه و مجموعه نظام شاهنشاهی پهلوی به رغم تمام تلاش هاي پيشگيرانه پيدا و پنهاني که ميکردند، قادر به نجات آن از سقوط نهايي نخواهند شد.
در آن برهه حساس و سرنوشت ساز، علاوه بر ايستادگي و مقاومت فزاينده مردم کشور در برابر واپسين تلاش هاي حکومت و حاميان خارجي آن، انقلاب ايران از رهبري هاي هوشمندانه، دليرانه و بس قاطعانه و آشتي ناپذير امام خميني (ره) برخوردار بود، که به حد کمال تمام تحولات و رخداد هاي انقلاب ملت ايران را دنبال کرده و هدايت مينمود و در راستاي پيشبرد اهداف آن مواضع صريح، روشنگرانه و بدون شائبهای اتخاذ کرده و تصميمات دقيق و همه سونگرانهای میگرفت.
اعتقاد و اعتماد، اطاعت و پيروي قاطبه انقلابيون از فرامين و ديدگاه هاي سياسي و اجتماعي رهبري، علاوه بر اينکه حرکت انقلاب را در چارچوب اهداف تعيين شده هدايت ميکرد تلاش هاي حاميان و عوامل داخلي حکومت و نيز توطئهها و طرح هاي کشورهاي خارجي را براي مهار انقلاب و يافتن راهکارهايي براي نجات شاه از سقوط حتمي و بازگردانيدن دوباره او به کشور عقيم ميگذاشت.
بايد به ياد داشته باشيم که به ويژه آمريکاييان و همپيمانان انگليسي آنها تا هنگام سقوط قطعي و نهايي نظام شاهنشاهي پهلوي هم به دنبال يافتن راهي براي بازگرداندن دوباره شاه به قدرت بودند. در اين ميان هيئت حاکمه آمريکا نظير آنچه در سال 1332 اتفاق افتاد، از مدت ها قبل از خروج شاه از کشور تا روزها پس از پيروزي انقلاب اسلامي ملت ايران، هنوز طرح هايي براي به راه انداختن کودتايي نظامي در ايران بود، که البته هوشياري، ايستادگي و مقاومت همدلانه و نزديک رهبري و قاطبه ملت ايران تمام آن توطئهها را، ناکام گذاشت.
پس از فرار شاه، روند تحولات منجر به سرنگونی رژیم پهلوی و پیروزی انقلاب سرعت بیشتری گرفت. امام خمینی(ره) پس از سالها دوری از وطن به کشور بازگشتند و مبارزات آزادیخواهانه ملت ایران را همچون گذشته رهبری کردند تا سرانجام انقلاب به پیروزی رسید. از سوی دیگر شاه پس از فرار از کشور، یک سال و نیم در کشورهای مختلف جهان با خواری و ذلت آوارگی را تجربه کرد و در غربت مرد.
انتهای پیام/پ